Pierwsze wzmianki historyczne dotyczące wsi Buszkowy (niem. Buschkau) pochodzą z dokumentu datowanego na 20.03.1484 r. w Tczewie, w którym to dokumencie Jan Bajerski, wojewoda pomorski, skarży się gdańszczanom na bezprawne uprowadzenie Krzysztofa Lniskiego z jego majątku Przewóz, do Gdańska. Wymieniony w nim zostaje Jurge von Byeschaw - Jerzy, rycerz pomorski (dokument ten znajduje się w Archiwum Państwowym w Gdańsku, ul. Wały Piastowskie 5, pod sygnaturą 300D,57, nr 41). Wnioskować więc można, że w XV wieku Buszkowy były wsią szlachecką, zamieszkałą przez rodzimą szlachtę pomorską.

W 1598 r. zbudowano zbór ariański we wsi, w dobrach prywatnych. Zbór ten przetrwał do lat dwudziestych XVII w., do czasów kontrreformacji. W 1648 r. właścicielem wsi Buszkowy (niem. Buschkau) był pan Arciszewski. Jego majątek, wraz z folwarkiem Lenzberg i Papenwinkel, liczył 670 ha.

W 1899 r., według statystyk, w Buszkowych Górnych (niem. Ober Buschkau) i w przyległych miejscowościach: Kozia Góra, Lenzberg, Papenwinkel, Rębisko i Wippich, zamieszkiwały ogółem 584 osoby, w tym Kaszubów katolików 177 oraz Niemców katolików 41 i 366 Niemców ewangelików. Natomiast w Buszkowych Dolnych, z przyległościami Lenzberg i Wippich, mieszkało 199 ludzi, w tym Kaszubów katolików 60 oraz Niemców katolików 15 i 124 Niemców ewangelików.

Wsie Buszkowy Dolne i Górne należały w owych latach do parafii pręgowskiej.