Kościół filialny p.w. św. Mikołaja związany z parafią w Jodłownie. Poprzedni, zapewne drewniany, wymieniany w wizytacjach z końca XVI wieku, związany był z parafią w Pręgowie, w latach 1583 - 96 protestancki. Od 1617 r. do kasacji zakonu Jezuitów w 1772 r. obsługiwany był przez osiadłych tu Jezuitów. Obecny kościół, położony na wzgórzu, otoczony starymi drzewami i grzebalnym cmentarzem, zbudowany został w końcu XVIII wieku. W 1819 r. kościół był remontowany, a w 1841 r., z powodu złego stanu technicznego, został zamknięty.

W 1847 r. został gruntowanie odrestaurowany. W 1958 r. kościół był remontowany (wzmocnienia więźby i przełożenie pokrycia dachu oraz reperacja ścian i wieżyczki), w 1970 r. ponownie wykonano: wymianę murłat, przełożenie dachu i odnowienie wnętrza z odsłonięciem konstrukcji drewnianej. Kościół orientowany, konstrukcji szkieletowej, o prostokątnym i skośnym układzie belek, wypełnionej murem ceglanym, na niskiej podmurówce z kamieni polnych. Salowy, pięcioosiowy, na planie wydłużonego prostokąta, z niewydzielonym prezbiterium, za którym na całą szerokość korpusu znajduje się, wydzielona, wyżej posadowiona, zakrystia. Wnętrze nakryte stropem z desek.

Chór muzyczny drewniany, wsparty na sfazowanych słupach, pod nim kruchta szerokości nawy. Elewacja zachodnia oszalowana. Okna małe sześciopolowe, usytuowane w dwóch strefach. Dach dwuspadowy kryty holenderką, z kwadratową wieżyczką nad szczytem zachodnim, wtopioną w dach, oszalowaną i nakrytą blaszanym daszkiem namiotowym.

Ołtarz główny późnobarkowy o charakterze z 1 ćw. XVIII wieku, zapewne przeniesiony z większego kościoła z dodaniem nowych elementów, jednokondygnacyjny, pozbawiony zwieńczenia i z wysoką partią cokołową. Ołtarz ujęty parami kolumn z trzema pilastrami w tle i skromnymi, ażurowymi uchami akantowo - wstęgowymi po bokach. W ołtarzu rzeźby: nieokreślonego świętego z XIX w. i barokowa św. Barbary - z ok. poł. XVIII w. oraz siedzący anioł na profilowanym gzymsie (pierwotnie przerwany przyczółek dużego ołtarza). W polu środkowym obraz św. Mikołaja z 1 poł. XIX wieku; antependium kurdybanowe rokokowe z 3 ćw. XVIII w.

Ołtarz boczny przy ścianie południowej manierystyczny z 2 ćw. XVII w., przerabiany w XVIII w., konserwowany w 1959 r., jednokondygnacyjny z predellą, ujęty po bokach pilastrami i uchami z ornamentem małżowinowo - chrząstkowym, z główkami aniołków, owocami i dwoma owalnymi obrazami o treści symbolicznej, zwieńczony fryzem małżowinowym z kwiatkami i monogramem MARIA oraz profilowanym, wyłamanym gzymsem, na którym znajdują się putta z XVIII w. Obraz z pola środkowego - Matka Boska z Dzieciątkiem - malowany przez siostrę Jolantę z Żarnowca w 1980 r. (zawieszony na ścianie), w ramie z liści akantu; w predelli obraz św. Rodziny przy wieczerzy malowany na desce, datowany na 1637 r.

Chrzcielnica drewniana z misą cynową, barokowa z XVIII w. Kropielnica granitowa, średniowieczna. Konfesjonał barkowy z XVII w.

Obrazy: św. Marii Magdaleny malowany na desce, barokowy z XVII/XVIII w.; św. Mikołaja późnobarkowy z ok. poł. XVIII w. Kartusz z dekalogiem, późnobarkowy z końca XVIII w., drewniany.

Monstrancja rokokowa z 2 poł. XVIII w., wykonana zapewne przez Karola Ludwika Meyera, pozłacana z 1973 r., z owalną promienistą glorią zwieńczoną popiersiem Boga Ojca, Duchem Św. w postaci gołębicy i krzyżykiem, bogato zdobiona motywami rocaille i kwiatkami.

Krzyże ołtarzowe - cynowe: 1 - barkowy z datą 1714, na trójdzielnej wolutowej stopie, z napisem dotyczącym fundacji Jerzego Brandta; 2 - eklektyczny z XIX w. sygnowany th. Etzold Gdańsk. Sześć lichtarzy cynowych, barkowych z XVIII w., na trójdzielnych wolutowych stopach.Przy kościele znajduje się, od południa, kamienne popiersie św. Ignacego Loyoli na granitowym cokole, barokowe z XVIII w.