Otomiński Obszar Chronionego Krajobrazu leży na terenie Gdańska i gminy Kolbudy. Przeważającą część powierzchni zajmują spiętrzone moreny czołowe, niewielkie fragmenty - moreny denne i sandry. Krajobraz urozmaica jezioro wytopiskowe - Otomińskie, o bogatej linii brzegowej, obfitującej w liczne zatoczki. Otoczenie jeziora porastają lasy bukowe, a tereny podmokłe roślinność zielona z wracającą olchą i sosną.

Teren ten został wydzielony pod ochronę rozporządzeniem Wojewody gdańskiego z 1994 r. ze względu na zwarty kompleks leśny, który wraz z Jeziorem Otomińskim jest miejscem intensywnej turystyki i rekreacji. Powierzchnia obszaru wynosi 20,72 km2.

Północna granica Otomińskiego OchK biegnie od toru kolejowego w Leźnie, około 500 m na północ od skrzyżowania tego toru i drogi Leźno - Kokoszki, skrajem lasu w kierunku południowym, potem na wschód do szosy Złota Karczma - Kowale.

Granica wschodnia zakręca od ww szosy na południowy-zachód i leśną drogą dochodzi do polnej drogi Otomin - Szadółki, dalej otacza kompleks leśny od wschodu i południa biegnąc po jego skraju przez Bąkowo.

Granica południowa biegnie od Bąkowa skrajem lasu przez Kolbudy do strefy krawędziowej doliny rzeki raduni.

Zachodnia granica biegnie na północ krawędzią doliny do Niestępowa , gdzie zakręca na wschód i lokalną drogą Niestępowo - Sulmin dochodzi do zachodniego brzegu lasu. Skrajem lasu granica biegnie do toru kolejowego w Leźnie.

Ograniczenia i zalecenia:

  • ochrona wody i brzegu Jeziora Otomińskiego,
  • przystosowanie lasów do potrzeb masowego wypoczynku.

Ada Starzyk-Bałecka
prawa autorskie zastrzeżone