Dawny majątek położony jest przy drodze prowadzącej z Buszkowych Dolnych i Ostróżek w kierunku Żmijewa. Zajmuje zachodni skraj wsi, przylegający bezpośrednio do pól uprawnych i łąk. Pomimo, że obecnie teren majątku rozbity jest na małe działki, to czytelny jest jego układ przestrzenny, z początku XIX i XX wieku.

Układ kompozycyjny zespołu oparty jest o krzyżujące się drogi: północną biegnącą w kierunku Żmijewa oraz południową do Krymek. Wjazd do folwarku i dworu wiódł od północy, drogą biegnącą przez teren majątku i prowadzącą w kierunku południowym i w kierunku pastwisk do wypasu owiec.

Ze śladów pozostałych w przestrzeni wynika, że główny, reprezentacyjny wjazd do majątku znajdował się od strony północnej i prowadził aleją lipową, poprzez park, wprost do budynku dworu.

Na podstawie mapy Schroetter'a, po przeprowadzeniu analiz, okazało się, że droga północna z Buszkowych i Ostróżek do Żmijewa, przez Lisewiec oraz odchodząca od niej na południe aleja lipowa, są w tym układzie, najstarszymi traktami.

Północno - wschodnią część założenia dworskiego stanowił park, który zachował charakter układu regularnego, z główną aleją na osi dworu, obsadzoną lipami drobnolistnymi. Obsadzenia przy drodze mają charakter typowych nasadzeń przy traktach. Z budynku dworskiego pozostały jedynie fundamenty. Dwór był usytuowany w centralnym punkcie parku, z gankiem od południa.

W południowo - zachodniej części założenia znajdowały się zabudowania gospodarskie, stojące na obrzeżach rozległego dziedzińca, który przylegał swą północno - wschodnią granicą do dworu. W centrum dziedzińca znajdował się staw oraz prawdopodobnie kuźnia i wozownia. Północne skrzydło dziedzińca zajmowała rządcówka, południowe - owczarnie (przebudowane w 1933 r.), wschodnie - stajnie i obory, natomiast zachodnie - stodoły.

Na terenie folwarku znajdowały się trzy stawy. Dwa z nich położone były w południowo - wschodniej części folwarku i spełniały rolę wodopojów, zaś trzeci, znajdujący się w centrum dziedzińca, spełniał rolę przeciwpożarową. Kolonia mieszkalna pracowników folwarcznych położona była na północ od dworu, przy drodze prowadzącej do Żmijewa i lokalnej drodze, będącej przedłużeniem drogi wjazdowej do folwarku. Z zabudowań zespołu folwarcznego najlepiej zachowały się obory w południowej pierzei dziedzińca oraz rządcówka. Pozostałe zabudowania, stojące obecnie na dawnych fundamentach, są budynkami nowymi, gospodarczo - mieszkalnymi, bądź adaptacjami starych budynków.

Przy budowie nowych obiektów niejednokrotnie wykorzystano stary materiał budowlany, pozostały po rozbiórce starych zabudowań. Zachowana rządcówka, pomimo wielu zmian adaptacyjnych, nie zatraciła swojego dawnego charakteru. Jest to budynek na planie prostokąta, jednokondygnacyjny, z użytkowym poddaszem, podpiwniczony, ustawiony na cokole z kamienia łamanego, uzupełnianego cegłą w miejscach przy otworach okiennych.

Wokół budynku biegnie ceglany gzyms, oddzielający poddasze od kondygnacji mieszkalnej. Otwory okienne wykonane są z parapetem i nadprożem na rolce, zaś okno jest dwukwaterowe ze słupkiem i ślemieniem. Dach dwuspadowy, o lekkim kącie nachylenia, przykryty papą. Główne wejście prowadziło przez ozdobny ganek (dziś nieistniejący), od północy zaś, w przeciwległej ścianie, znajdowało się wejście "kuchenne" od strony dziedzińca folwarcznego. Obecni użytkownicy zamurowali stare otwory wejściowe i wykuli nowe, zamurowali również okna w ścianie wschodniej.

Z dawnych obiektów zabytkowych w zespole dworsko - folwarcznym przetrwały: owczarnia, obecnie dom mieszkalny z oborą, z około poł. XIX wieku (zmiany w 1933, 1936 i 1948 roku); budynek gospodarczy - stodoła murowano - drewniana, z 2 poł. XIX wieku (przebudowana po 1945 r.); dawna owczarnia - obecnie obora; stajnia i chlewnia - murowana, z około poł. XIX wieku (przebudowana w 1933 i 1936 r.). Przetrwał również park podworski wraz z jedną z dwóch bram. Pozostały po niej dwa słupy ceglane murowane z XIX wieku rozpoczynające główny wjazd do dworu prowadzący przez aleję lipową. Zachował się także dom nr 9 - obecnie sklep, murowany z 1910 roku oraz kapliczka przydrożna, murowana z 1951 roku z figurą Matki Boskiej.