Pierwsze wzmianki o wsi Ostróżki pochodzą z czasów krzyżackich, kiedy to wieś należała do wójtostwa mirachowskiego i należała do dóbr sulmińskich, osadzonych na prawie polskim.
W roku 1456 wieś tę, jej właściciel Michał Ertzau (Erbzau), wraz z żoną Katarzyną, podarował klasztorowi Brygidek w Gdańsku. Co rok w rocznicę ich śmierci zakonnice odprawiały żałobną mszę św. za dusze obojga fundatorów.
Gospodarstwo prowadził sam klasztor, który tu przysłał księdza prokuratora. Dla jego duchowej wygody znajdowała się w pobliżu dworu mała, już nieistniejąca, kapliczka murowana. W 2 poł. XVI wieku, klasztor Brygidek posiadał w Ostróżkach 36 łanów ziemi. Ostróżki w tym czasie należały do parafii katolickiej w Pręgowie, do dekanatu gdańskiego, do powiatu - okręgu gdańskiego. W 1788 r. nastąpiło w Ostróżkach uwłaszczenie, po kasacie dóbr klasztornych.
W 2 poł. XIX wieku wieś należała do powiatu kartuskiego, parafii katolickiej w Pręgowie Dolnym, parafii ewangelickiej w Lublewie. Zawierała 9 gburstw, 11 zagród, 793 morgi obszaru, 235 mieszkańców, w tym: 47 katolików i 188 ewangelików.
Według "Statystyki ludności kaszubskiej" S. Ramułta z 1899 r., w owych latach, wieś zamieszkiwało ogółem 231 osób, w tym 87 katolików Kaszubów i 144 ewangelików Niemców.